Eeuwenoude hei staat er mooi bij

Maandag, 27 augustus 2007 – VELP/ROZENDAAL – Hobbelend en klotsend wordt het gezelschap over het historische Kerkepad op het Rozendaalse Veld gevoerd. Verstoken van enig comfort zitten de vijfentwintig mannen en vrouwen op strobalen die zijn vastgemaakt op een platte boerenwagen.

De jaarlijkse heideschouw door vertegenwoordigers van de Geërfden van Velp en de gemeenten Rheden en Rozendaal vond zaterdag weer plaats. “Schouw”, zegt de Rhedense wethouder Jan Jansen proevend. “Alleen het woord al. Geen controle of inspectie, maar een schouw. De ‘Geërfden van Velp’ is een cultuurhistorisch relict uit vroeger tijden, waar dit woord helemaal bij past. Cultuurhistorie moet je koesteren.”

De heideschouw kan gemakkelijk op louter nostalgische folklore lijken. Maar de schouw is wel degelijk functioneel. Heide wordt door mensen in stand gehouden en is als zodanig meer cultuur dan natuur. En moet dus intensief beheerd worden. Daartoe is het nodig dat alle betrokken partijen het eens zijn over de wijze waarop.

Juridisch zit het verhaal best wonderlijk in elkaar. De gemeente Rheden is eigenaar van de grond en moet het terrein onderhouden. De grond ligt binnen de gemeentegrenzen van Rozendaal, dus daar wordt het officiële bestemmingsplan bepaald. De Geërfden hebben op grond van de schenkingsakte uit 1921 zeggenschap behouden over beheer en toegankelijkheid van het Rozendaalse Veld. Verder is er nog de wildbeheerder en zijn er mensen van de vogelwerkgroep Arnhem en omgeving aanwezig. De schouw is natuurlijk een prachtige gelegenheid voor partijen om elkaar informeel te ontmoeten.

Men kijkt kritisch rond. Bloeiende heide zover het oog reikt, niet te veel gras, niet teveel ander groen spul. Dankzij de heidewerkdag in het voorjaar en de wekelijkse werkgroep van vijftien vrijwilligers worden opschietende den en berk redelijk onder de duim gehouden. En dankzij het verdwijnen van de laatste afrasteringen is het terrein één geheel. “De hei staat er goed bij”, stelt iedereen tevreden vast.

Gelukkig wordt de schouw ook omgeven door aardige rituelen. Zo wordt er halverwege gestopt voor ‘verversingen’ bij de brandtoren en aan het einde trakteert de wildbeheerder op een toepasselijk borreltje: sleedoornjenever.